Eens per week pak ik de racefiets naar het werk. Dan heb ik twee uurtjes de tijd om rustig na te denken en borrelt er nog wel eens wat op, of valt er een kwartje, afhankelijk van je voorkeur voor boven of beneden. Onlangs had dat borrelende kwartje betrekking op de verkiezingen en de vraag op welke partij ik wil gaan staan stemmen.
Daarover nadenkend kwam ik al vrij snel tot de conclusie dat ik het liefst op de partij wil stemmen die het meest duurzame programma heeft. Maar waar kom je dan op uit? Ik heb een afkeer tegen stemwijzers omdat daarbij de vraagstelling vaak zo sturend is dat ik m’n eigen antwoorden niet vertrouw. Los daarvan verwacht ik op basis van duurzaamheid uit te komen bij Groen Links of de Partij voor de Dieren. Allebei partijen waar ik me niet echt toe aangetrokken voel en dat bracht me op de vraag waarom er nog geen “partij voor de duurzaamheid” is?
Volgens de website van de Kiesraad nemen in totaal 28 partijen deel aan de verkiezingen op 15 maart. Geen van die partijen heeft zo op het eerste gezicht een duidelijk duurzaam karakter. Het valt me wel op dat er een aantal andere thema’s tussen zitten waar ik me over verbaas. Dat verderop maar eerst m’n idee verder toelichten.
Het thema van duurzaamheid kan wat mij betreft een prima kapstok zijn om een partij programma aan op te hangen. Of het nu gaat om de zorg, infrastructuur, onderwijs of financiën, wanneer je als uitgangspunt neemt dat het zo duurzaam mogelijk georganiseerd moet worden lijkt me dat een prima vertrekpunt. En het is nodig ook. Nederland heeft zichzelf verplicht om in 2020 de uitstoot van broeikasgassen met 20% te reduceren ten opzichte van 1990. Of dat gaat lukken is maar zeer de vraag. In 2015 heeft de Staat al een rechtszaak verloren van stichting Urgenda omdat ze te weinig doet om haar eigen doelstellingen te halen.
Klimaatverandering is in mijn ogen één van de grootste uitdagingen waarmee we de komende jaren te maken krijgen. Daar kun je heel pessimistisch over doen, maar ik ben er juist van overtuigd dat het op te lossen is. We hadden in 1969 al mensen op de maan rondlopen, kunnen met satellieten 13,7 miljard jaar terug in de tijd kijken en op de wereldtentoonstelling in Parijs van 1878 werden al ijsjes gemaakt met behulp van een zonnecollector. Oftewel, de techniek is allang beschikbaar. Het is puur een kwestie van beleid. En politici zijn in deze tijden veel te veel bezig met korte termijnvisie waarbij alles alleen maar draait om geld.
Dit filmpje over de (ex) president van Uruguay is trouwens een aardig voorbeeld van hoe het ook kan.
Maar wat voor keuzes hebben we dan wel?
Je hebt een partij voor de Vrijheid. Leuk, maar vrijheid in deze digitale tijden is een relatief begrip. Big Brother kijkt overal mee en Google en Facebook weten meer over je dan je beste vriend of vriendin. Dus vrijheid als centraal thema stellen klinkt aardig, maar het is lastig om te zetten in concrete maatregelen. Verder dan 1 A4-tje zijn ze ook niet gekomen.. Een Partij voor de Arbeid dan. Ook daar kan ik weinig mee. Als je arbeid zo belangrijk vindt dan ga je lekker bij een vakbond. En alle echte arbeid is al jaren geleden vertrokken naar het Oostblok en China. Daar ga je als politieke partij weinig verandering in brengen. Dat neemt niet weg dat ik een voorstander ben van Made in Holland, maar dan vooral omdat het duurzaam is.
Dan hebben we partijen als 50plus. Ik krijg daar zo’n verschrikkelijke jeuk van en ga serieus overwegen om te verhuizen naar België als zo’n partij in Nederland aan de macht komt. Wie heeft bedacht om met zo’n egocentrisch uitgangspunt de politiek in te gaan?? Echt verschrikkelijk. Ik vind dat iedereen die op zo’n partij gaat stemmen verplicht naar de Noordoostpolder moet verhuizen om daar ook niet meer vandaan te komen. Emmeloord heeft ruimte genoeg om uit te breiden met een aantal seniorenflats, komen er op het oude land meteen weer wat mooie huizen vrij om de doorstroming te bevorderen.
En dan hebben we nog een hele trits aan religieuze partijen. En of ze nu de bijbel centraal stellen of een andere godsdienst, dat is mij om het even maar ik heb niks met geloof. Eigenlijk verbaas ik me juist dat er nog zo weinig mensen in de politiek zijn die uitkomen voor het feit dat ze atheïstisch zijn. Geen van de grote partijen durft hardop te roepen dat ze godsdienst onzin vinden. Iedereen doet nog heel schijnheilig alsof ze gelovig zijn, alleen om niet in de knoop te komen met de christelijke tradities, en uiteraard om geen stemmen te verliezen in de bible belt.
Dus wat gaan we stemmen? Dat ei is nog niet gelegd. Misschien moet ik de hulp van Cor en Hannie inschakelen, die hebben daar de nodige ervaring mee.
