MTB-Solutions heeft samen met de mannen van Jura Sick Guides een ontzettend gave nieuwe Enduro trip ontwikkeld. De Jura is het oudste gebergte van Frankrijk en gelegen in het oosten tegen de grens met Zwitserland. Dit bijzondere gebied is vooral bekend van zijn steile kliffen en spectaculaire landschappen. Dat komt vanwege de ondergrond die is bestaat uit krijtgesteente dat miljoenen jaren geleden ergens op de zeebodem is ontstaan. Tel daarbij het vochtige klimaat op en dat zorgt voor werkelijk schitterende bossen vol met oude bomen die volledig bedekt zijn onder een dikke laag mos. Als je hier een dinosaurus zou tegenkomen sta je niet eens raar te kijken. Tijdens deze trip nemen we je gedurende vijf dagen mee naar de gaafste trails die er in dit gebied te vinden zijn!
Alle reizen van MTB-Solutions hebben grofweg dezelfde opzet en deze reis is daar geen uitzondering op. Je bent onderweg met een gecertificeerde gidsen die ruime ervaring hebben in de omgeving waarin we ons bevinden. Dat vertaalt zich in een zorgvuldige voorbereiding en we stemmen de activiteiten altijd af op het niveau van de groep. Daarbij kiezen we er bewust voor om in kleine groepen op pad te gaan. Op die manier kunnen we een combinatie aanbieden van het rijden van een mooie tocht waarbij tevens persoonlijke aandacht wordt besteed aan het verbeteren van je rijvaardigheid. Naast de bovenstaande opzet hechten we ook veel waarde aan een relaxte sfeer en maken we zoveel mogelijk gebruik van de lokale voorzieningen. Dat houdt onder meer in dat we niet in een hotel verblijven maar altijd een bijzondere accommodatie zoeken. Daarover lees je uiteraard meer in onderstaand Roadbook.
De reis vindt plaats van woensdag25 t/m zondag 29 augustus 2021. We hebben deze datum bewust gepland zodat de temperaturen hopelijk aangenaam zijn en we de minste kans hebben op slechte weersomstandigheden.
De kosten voor deze reis bedragen € 575,- euro per persoon. Let wel, we bieden deze reis bewust niet aan als pakketreis. Dat betekent dat je zelf verantwoordelijk bent voor de heen en de terugreis en wij geen geld verdienen aan de accommodatie. De berekening van de reissom is dan ook opgebouwd uit de vergoedingen van onze onkosten en de inhuur van lokale gidsen. Lees daarover meer in het Roadbook. Boek snel want er is slechts plek voor 6 personen!
Het wedstrijdseizoen komt dichterbij en 23 juni staat de eerste wedstrijd van de Enduro World Series op de kalender. Degenen die de verrichtingen van ons Enduro Team volgen zullen gemerkt hebben dat onze jongste twee rijders, Manu en Koen, onlangs naar Madeira zijn vertrokken om zich voor te bereiden op de eerste race in Val di Fassa. Het management is benieuwd wat de jongens daar hebben uitgespookt en hoe zij zich hebben voorbereid. Om daar antwoord op te krijgen hebben we Manu Warnet een aantal vragen gesteld. Wat is ervoor nodig om op racesnelheid te komen en hoe deel je je tijd in. Lees hieronder hoe Manu dit aanpakt.
Five bloody fast dudes on a beautiful island.
Management: Waarom hebben jullie gekozen voor Madeira?
Manu: Zodra januari/februari zich aandringt zoeken we meestal een plek met zonnige en droge omstandigheden waar we voorbereidingen kunnen treffen en op snelheid kunnen komen voor het opkomende seizoen. Vorig jaar zijn we bijvoorbeeld naar Finale Ligure gegaan.
Met de vroege start van het origineel geplande 2021 EWS seizoen, zijn we in november/december al begonnen met kijken naar opties en landen waar we heen konden ondanks alle corona restricties. Madeira kwam hier al snel als beste optie uit de bus. Veel hoogte verschil, mooi weer en bijna geen corona bestemmingen. Met de bevestiging van Aaron Dobie, mijn trainer/coach voor 2021, die daar in november al drie weken was geweest wisten we dat het een zeer geschikte plek zou zijn. Daarmee was de keuze in de eerste instantie snel gemaakt. Het plan was om met mijn maat Gilles Franck (nvdr: bloedsnelle Belgische enduro racer) en Aaron in januari die kant op te gaan. Helaas kwam in december het nieuws dat we niet meer naar Zuid-Amerika zouden gaan voor de eerste EWS rondes omdat de corona situatie weer verslechterde. Nu, een paar maanden later mocht het dan eindelijk gebeuren en zijn we vertrokken.
Manu and Gilles having some airtime
Management: We hebben jullie story’s op Instagram gezien en de tracks zien er prachtig uit, maar hoe zorg je nu dat je sneller wordt?
Manu: In de winter, vooral nu met de lockdown, hebben we niet de omstandigheden of trails die het toelaten om veel en snel te rijden. Het is daarom belangrijk om die omstandigheden bij aanvang van het seizoen op te zoeken en alle fysieke en technische training die we in de winter hebben gedaan in praktijk te brengen op het soort trails waar we tijdens de EWS ook op rijden: lang en ruig.
Het op snelheid komen en sneller worden, heeft vooral te maken met kilometers maken. Daal kilometers. Het volgen van mensen die sneller zijn dan jij dat bent is daar ook een belangrijk onderdeel van. De progressielijn van het op jezelf sneller worden is erg vlak, mensen die je uit je comfortzone trekken versnelt dat proces exponentieel. Het volgen van locals die de trails kennen is bijvoorbeeld een hele goede manier van trainen. Hierbij is niet te vergeten dat je al je fysieke werk en fiets skills thuis al op scherp hebt gezet. Het is belangrijk dat het huis al staat als je op zo’n trainingskamp gaat, je hoeft hem daar alleen nog maar in de verf te zetten en in te richten.
Management: Wat zijn op jullie niveau nog de punten om progressie op te boeken?
Manu: Voor mij persoonlijk heb ik, omdat ik in een vlak land woon, een grote achterstand op mijn negatieve daalmeters. Mijn doel voor deze reis was om dit weer in te halen. Ook is het belangrijk om simpelweg weer te wennen aan het 10-20 minuten lang volle bak afdalen. In de winter zijn de meeste enduro/trailrides erg sociaal, er wordt geluld, gelachen, iedereen wacht op mekaar zodra er iemand achter loopt en als er gesprint moet worden gaat de keus meestal naar dropperpost omhoog en rustig pedellen tot het weer naar beneden gaat. Je hartslag komt nooit echt omhoog. Meestal zijn de afdalingen ook te kort, voor je hartslag begint te stijgen ben je al beneden.
Een afdaling rijden wanneer je hartslag piekt en je snot voor de ogen ziet is een hele andere manier van rijden. En absoluut niet een manier van rijden die je voor het eerst in 8 maanden op je eerst stage van de EWS wilt ervaren. Aan het einde van zo’n trip wil je weer helemaal gewend zijn aan het gevoel van racen.
The weather is always great on Madeira you said?
Management: Hoe ziet een ideale trainingsdag voor jullie eruit?
Manu: First things first, de dag op Madeira begint altijd met een lekkere espresso op het terras. Vervolgens bestaat de perfecte trainingsdag uit afdalingen rijden, voornamelijk full runs. Als we op een spot zijn waar we de afdalingen nog niet kennen beginnen we elke trail met een verkenningsrun en de volgende op snelheid. Dat soort trainingen zijn meer praktisch en bootsen we het race format na (nvdr: bij een EWS wedstrijd is het verplicht op de dag voor de race op elke stage een trainingsrun te doen). Maar om tijd te besparen zou je zo’n trainingsdag ook op een plek kunnen doen waar je de afdalingen al een beetje kent, dan kun je er wat meer op snelheid rijden. Dan focussen we meer op het fysieke en “snelheid gewenning” gedeelte.
Overigens moeten we elke dag wel letten op ons herstel. Wanneer je dan eindelijk op zo’n gave plek op trainingskamp zit, wil je proberen om zo veel mogelijk dagen van die trip op de fiets te zitten. Dat kan alleen als je de load uitsmeert over de dagen die je tot je beschikking hebt. De hele dag runs knallen tot je er bij neer valt is leuk maar is niet rendabel voor drie weken. Dat is bijvoorbeeld waar shuttles erg van pas komen. Maar dan nog, zodra je op je op zo’n shuttle dag de 3.000 negatieve hoogtemeters hebt behaald (nvdr: een gemiddelde EWS dag is ±2.000hm) zijn alle afdalingen die je daar bovenop doet extra. Het is dan belangrijk te onthouden dat elke extra hoogte meter ook te merken gaat zijn de dag erop. Elke afdaling die je vermoeid rijd vergroot het risico op valpartijen en draagt ook niet bij aan je trainingsdoel omdat je niet meer op snelheid rijd.
Management: Zo te horen hebben jullie je uitstekend voorbereid. Ben je klaar voor het komend seizoen en wat kunnen we verwachten?
Manu: Ik voel me vaak pas klaar om te racen op het moment dat ik aan de start sta. Tot dan voelt het altijd wel alsof er iets te optimaliseren valt. Maar, na deze die weken durf ik wel te zeggen dat die wedstrijden er een keer aan mogen komen! Het is acht maanden geleden sinds ik een wedstrijd heb gereden en mezelf heb kunnen vergelijken met mijn competitie. Het enige wat mij nu te doen staat is deze laatste paar weken nuttig besteden en mijn best doen om de beste versie van mezelf aan de start te krijgen, zullen we dan wel zien wat er neergezet wordt!
Management: Bedankt dat je dit met ons wilde delen Manu. Mooi om te horen hoe professioneel jullie met de sport bezig zijn en we hebben er alle vertrouwen in dat er mooie resultaten in het verschiet liggen. Alle verhalen die niet geschikt zijn voor dit interview bespreken we graag op een ander moment onder het genot van een koud biertje!
Instagram
Volg alle voorbereidingen van het MTB-Solutions Enduro Team via onze Instagram pagina:
Dit wordt het vierde seizoen dat we met ons Enduro Team aan de start zullen staan van de wedstrijden. In dit artikel stellen we ons kort aan je voor en hebben we een overzicht opgenomen van de wedstrijden die we voor 2021 op de planning hebben staan. Zoals je op de onderstaande foto’s kunt zien proberen we het ieder jaar iets professioneler aan te pakken. Sinds vorig jaar zijn we een samenwerking aangegaan met het Rijwielpaleis Bilthoven waardoor we nu allemaal op topmateriaal van Santa Cruz rijden. Naast die nieuwe fietsen is ook de kleur van de shirts veranderd van rood/zwart naar geel/zwart. Wat wel gelijk is gebleven is de samenstelling van het team. Onze mix van leeftijden en verschillende rijstijlen heeft de afgelopen jaren haar vruchten afgeworpen. Vooral onze jongste rijder Manu Warnet heeft een enorme progressie doorgemaakt. In de laatste wedstrijd van vorig seizoen heeft hij zelfs de ‘Queen Stage’ weten te winnen en dit jaar gaat hij meestrijden om de ereplaatsen in zijn laatste jaar bij de U21 klasse van de Enduro World Series. Dat beloofd wat! Wij gaan er in ieder geval alles aan doen om elkaar zo hard mogelijk te pushen en er vooral een tof en gezellig seizoen van te maken.
Seizoen 2021
Na een lange winter zijn we klaar voor het wedstrijdseizoen. Wie weleens heeft deelgenomen aan een Enduro wedstrijd weet dat het belangrijk is om zowel fysiek als mentaal in topconditie te zijn. De winterperiode gebruiken we dan ook om de basis te leggen voor een goede conditie. Daarvoor maken we de nodige trainingskilometers en besteden we de nodige aandacht aan krachttraining. In het weekend maken we vaak lange dagen op de fiets op zoek naar mooie trails zodat we de week weer kunnen doorkomen voor de rest van de trainingen. Naast een goede conditie is ook het mentale aspect enorm belangrijk. Als je niet met vertrouwen op de fiets zit dan wordt het rijden van technische afdalingen een gevaarlijke onderneming. Door veel samen te trainen en vooral plezier te maken houden we elkaar scherp en op die manier hebben we de afgelopen jaren allemaal de nodige progressie geboekt.
Dit seizoen hebben we de focus liggen op de wedstrijden van de Enduro World Series. Daarnaast proberen we zoveel mogelijk wedstrijden mee te pakken om zo scherp mogelijk aan de start te verschijnen. Ben je benieuwd naar onze voorbereidingen, volg ons dan via Instagram of Facebook. Daar posten we regelmatig berichten over onze trainingen, het materiaal waar we op rijden en natuurlijk de wedstrijden.
Ps: Heb je zelf ideeën voor gave content neem dan gerust eens contact met ons op, hoe meer toffe content, hoe beter!
Wie is wie?
Naam: Manu Warnet
Bike: Santa Cruz Megatower
Klasse: U21
Favoriete tracks: Mijn favoriete tracks zijn ruig en snel! Een paar van de beste tracks die ik ooit heb gereden liggen in de Alpes-de-Haute-Provence aan de Chemin du Soleil.
Plannen 2021: Het vorige seizoen zat voor mij vol met verassingen. Met de “geforceerde rustperiode” kon ik niet anders dan alle druk en verwachtingen opzij zetten en focussen op plezier. Iets waar ik bij de start van de wedstrijden de vruchten van kon plukken. Door gewoon mijn ding te doen en me te vermaken bracht ik mezelf tot een verrassende 7e plek in het eindklassement van de EWS in U21. Mijn ambities voor volgend seizoen bestaan dus voornamelijk uit het behouden van die positieve mindset. Gewoon doen waar ik goed in ben, mezelf vermaken en kijken waar dat me brengt. Top10, top5, podium? We’ll see!
Naam: Koen Zanders
Bike: Santa Cruz Megatower
Klasse: Elite
Favoriete tracks: Portes du Soleil en de Vogezen. Tracks waarop door geblazen kan worden met mooie grote sprongen waarvan je tenen gaan kriebelen.
Plannen 2021: Voor komend seizoen wil ik het resultaat van de rider trophy (+/- 30e) doorzetten en wereldbeker punten halen om volgend jaar mee te kunnen doen met de officiële EWS. Daarnaast draait alles om maximaal genieten, mooie plekken te bezoeken en gave afdalingen te rijden en dat te doen in 3 blokken van 3 weken vakantie. Als leuke bijkomstigheid wil ik heel graag beter worden in dirtjumps rijden.
Naam: Pieter de Graaf
Bike: Santa Cruz Hightower
Klasse: Masters 1
Favoriete tracks: Ik hou van lange, intensieve natuurlijke trails met grote afwisseling om brede set aan skills aan te spreken. Mijn favoriete gebieden zijn dus Vogezen, Jura en kust van Ligurie. Als ex. marathon xc racer zijn races met veel hoogte- en kilometers ook favoriet.
Plannen 2021: Hoofddoelen van het jaar zijn drie meerdaagse enduro wedstrijden. Aangevuld met wat mooie eendaagse enduro’s in de Ardennen, Vogezen en Jura staat er hopelijk een afwisselend seizoen voor de deur. Tijdens de wedstrijden en daarbuiten staat het vooral in het teken van lol hebben en het pushen van eigen kunnen.
Naam: Hans Oude Ophuis
Bike: Santa Cruz Hightower
Klasse: Masters 2
Favoriete tracks: Ik hou van natuurlijke trails met veel afwisseling en uitdagende obstakels. Als ik mag kiezen dan het liefst een lekker lomige ondergrond en veel bochten. De mooiste gebieden zijn wat mij betreft de Ardennen, de Vogezen en zeker ook Schotland.
Plannen 2021: Ik was van plan om het dit jaar rustiger aan te doen qua wedstrijden en me te richten op het organiseren van een aantal Enduro reizen met MTB-Solutions. Echter, in januari kreeg ik bericht dat ik me heb gekwalificeerd voor de Enduro World Series op basis van mijn resultaten van afgelopen seizoen. Omdat de reizen voorlopig nog niet door kunnen gaan heb ik me ingeschreven voor de EWS in La Thuile en Crans Montana. Daarnaast wil ik nog een aantal wedstrijden rijden ter voorbereiding.
Wedstrijdkalender
Het afgelopen seizoen hebben we de plannen flink moeten bijstellen. Hopelijk zal het dit jaar beter uitpakken. De data van de wedstrijden zijn inmiddels bekend en de eerste inschrijvingen zijn gedaan. Benieuwd aan welke wedstrijden we gaan deelnemen, bekijk dan de onderstaande kalender.
Hoe werkt een enduro wedstrijd?
Enduro is een vorm van mountainbiken die de laatste jaren sterk in populariteit toeneemt. Toch krijgen we nog steeds vaak de vraag hoe een enduro wedstrijd werkt? Bij een enduro wedstrijd gaat het erom een vooraf uitgezette route, meestal tussen de 25 tot 50 kilometer, af te leggen. In de route zijn een aantal specials opgenomen die je zo snel mogelijk, in een race tegen de stopwatch, moet afleggen. Nadat je beneden bent heb je kort de tijd om uit te rusten en dan moet je ervoor zorgen dat je weer op tijd bij de start van de volgende special. Aan het eind van de dag wordt het klassement opgemaakt op basis van de tijden die je hebt neergezet op de specials.
Voorbeeld van een hoogteprofiel dat tijdens een wedstrijd moet worden afgelegd. De rode stukken zijn de getimede specials.
Het is exact 25 jaar geleden dat ik mijn eerste mountainbike kocht. Met mijn gespaarde geld had ik net genoeg bij elkaar geschraapt om het goedkoopste model van Trek te kunnen kopen bij de lokale fietsenwinkel, Rings in Goirle. Dat was toen nog een klein winkeltje in een doodlopende straat maar intussen zijn ze uitgegroeid tot een 1.100 m2 grote Specialized Concept Store. Tijden veranderen en ook ik heb in de tussentijd niet stil gezeten. Sinds die eerste mountainbike hebben een hoop fietsen de revue gepasseerd. Echt heel veel goede herinneringen aan mooie avonturen, maar ook fietsen (en motoren) waar ik eindeloos aan heb lopen sleutelen. Om mijn 25-jarig MTB jubileum te vieren heb ik van al die bikes een overzicht gemaakt.
1996
2021
Shred shed
In al die jaren heb ik een mooie collectie aan fietsen opgebouwd. Omdat de ruimte in de schuur vaak de beperkende factor was heb ik de meeste weer verkocht en beschik ik nu over 5 fantastische bikes om mijn tochten, trainingen en wedstrijden mee te rijden. Welke bikes dat zijn en welke aanpassingen ik daaraan heb gedaan is te lezen in de tabbladen onder de rubriek “Bikes“.
Cyclopedia 2021 – 1996
Om een compleet overzicht te maken ben ik gaan graven in m’n foto’s. Dat is erg leuk om te doen en de lijst is langer geworden dan ik vooraf had gedacht want een paar fietsen kwam ik per toeval weer tegen. Andere fietsen daar heb ik dan weer enorm veel foto’s van, terwijl ik van mijn oude racefiets eindeloos heb lopen zoeken en uiteindelijk maar één foto kon vinden waar hij redelijk op te zien is. Zo zie je maar, de fiets waar ik verreweg de meeste kilometers op heb gemaakt heeft niet gezorgd voor de beste foto’s. Wat ook wel confronterend is om te realiseren is dat we nog geen digitale foto’s maakte toen ik mijn eerste fiets kocht, grijns. Tijden zijn echt veranderd. Om het overzicht compleet te maken heb ik ook mijn motoren meegenomen. Ook die hebben een belangrijke rol gespeeld bij het verliezen van mijn wilde haren. De volgorde is ongeveer chronologisch en eindigt bij de Trek 4100 waar het allemaal mee is begonnen.
Door alle Corona regels mogen we steeds minder. Gelukkig kunnen de jeugdtrainingen bij GWC de Adelaar in Hilversum nog altijd doorgaan. We hebben al de nodige aanpassingen moeten doen, maar als trainers proberen we koste wat kost om leuke trainingen te blijven bedenken om onze jeugdleden bezig te houden. We willen niet dat onze toekomstige mountainbike kampioenen een leerachterstand oplopen. En uiteraard vinden we het vooral belangrijk dat de kids lekker bezig blijven en kunnen doen wat we allemaal zo leuk vinden, mountainbiken! Nu we er ook nog een avondklok hebben zijn de trainingen iets ingekort, maar dat weerhoudt ons er niet van om nieuwe trainingen te blijven bedenken.
Hoe maak je van al deze miserie toch nog een leuke training? Nou, door alle regels te gebruiken bij de opdrachten, spellen en wedstrijden! Zo gaan we vanavond beginnen met een ‘Corona Warming-Up’ waarbij het zaak is om zo snel mogelijk het vaccin te vinden nadat je besmet bent door de trainer. Helaas kun je daarna weer besmet worden door de volgende mutatie… Vervolgens gaan we door met het ‘Lockdown-Spel’. Potverdorie, de lockdown wordt steeds strenger, welke rijder blijft er als laatste over?! En na al deze uitdagingen zijn we alweer toe aan de laatste opdracht: de ‘Race tegen de (Avond)klok’! Hoe ben je zo goed mogelijk voorbereid om straks op tijd thuis te zijn voordat de avondklok ingaat, juist door zo hard mogelijk te sprinten!
Je begrijpt dat we als trainers ook de nodige lol hebben in het bedenken van dit soort trainingen. Heel stiekem proberen we ze ook nog wat techniek te leren tussen al deze onzin door! Benieuwd hoe zo’n lesprogramma eruit ziet? Hieronder heb ik een link opgenomen zodat je het .pdf kunt downloaden. Geef je zelf les aan jeugdgroepen voel je dan vrij om deze opzet te gebruiken, hoe meer kids we een leuke training kunnen aanbieden, hoe beter!
De kalender 2021 is rond! Naast de reizen naar de Yorkshire Dales, Vogezen en Schotland staan nu twee nieuwe trips op de kalender naar Aínsa en de Jura. Twee hele gave locaties waarbij we samenwerkingen zijn aangegaan met lokale gidsen. Lees daar alles over in de Roadbooks die je via onderstaande links kunt downloaden. Daarnaast willen we weer de nodige TrailRides organiseren en heb ik een nieuw concept bedacht als alternatief voor de buitenlandse TrailRides zolang we niet welkom zijn op de buitenlandse trails, Skills Rides! Benieuwd wat dat zijn, daar lees je meer over onder de kalender.
Opmerking: Mocht een evenement of buitenlandse reis geannuleerd worden vanwege te weinig deelnemers of negatieve reisadviezen dan krijg je altijd je inschrijfgeld of aanbetaling terug.
Voor dit jaar staan er maarliefst 5 reizen op de planning! Vijf fantastische locaties waar iedere mountainbiker van zou moeten watertanden. Qua opzet zijn ze in grote lijnen gelijk:
woensdag t/m zondag
bijzondere accommodatie
kleine groep
aandacht voor rijvaardigheid
geweldige trails!
Naast de bestaande reizen naar Schotland, de Vogezen en de Yorkshire Dales staan voor 2021 ook Aínsa en de Jura op de planning. Twee hele vette nieuwe bestemmingen in het vertrouwde concept. Van alle reizen is de informatie gebundeld in Roadbooks. Hierin staat alles wat je moet weten over het verblijf, het niveau, de trails en alles wat je moet weten. Heb je interesse in een reis, neem het Roadbook dan aandachtig door en meld je aan! Vragen of behoefte aan extra info? Je kunt altijd vrijblijvend contact opnemen.
Skills Rides
Is het een clinic? is het een TrailRide? Eigenlijk is het beide! Tijdens een Skills Ride combineren we de ingrediënten van een TrailRide met die van een clinic. Kort gezegd houd het in dat we een mooie route rijden in de omgeving van Hilversum waarbij we onderweg aan de slag gaan met het trainen van allerlei uiteenlopende skills. Vergis je niet, de omgeving van Hilversum ligt bezaaid met mooie singletracks en we weten hier als geen ander de mooie plekken te vinden. Een Skills Ride draait vooral om een leuke dag. We starten om 13 uur ’s middags zodat we na afloop kunnen bijkomen in een gezellig bruin café (of corona-proof alternatief)! Meer info
TrailRides
In 2019 zijn we begonnen met het organiseren van TrailRides, eendaagse ritten waarbij we je meenemen op de vetste trails, zie ook deze edit. Een leuke formule die bij iedereen goed in de smaak viel. Het afgelopen jaar was er een om snel te vergeten want nagenoeg alle TrailRides hebben we moeten annuleren. Komende jaar gaan we het echter opnieuw proberen met een aantal bekende locaties en een aantal nieuwe. Check de kalender voor alle data en meld je aan!
Hoe mooi de trails zijn in de Vogezen is voor veel mensen een goed bewaard geheim. Na mijn deelname aan de Enduro des Hautes Vosges was ik verbaast over de hoeveelheid gave trails en mooie omgeving en probeer ik zoveel als mogelijk naar dit gebied te komen want iedere keer weer blijven de trails je verrassen! Het idee om hier een reis te organiseren spookt dan ook al meer dan twee jaar door mijn hoofd. In grote lijnen had ik de reis al uitgewerkt. Het ontbrak alleen nog aan een mooie locatie om te verblijven. Na afloop van de wedstrijd in Bussang afgelopen september had ik afgesproken bij een accommodatie waarvan de foto’s op internet niet heel bijzonder leken. Wazige foto’s waarop weinig van het huis te zien was. Toch was ik nieuwsgierig naar deze plek en na een kort bezoek was het voor mij meteen duidelijk: dit is de perfecte plek voor de reis die ik in gedachten had! Twee avonden later was het roadbook klaar en was Piet bereid om me te helpen met het organiseren van deze reis.
Covid disclaimer
Het was vooraf erg spannend of de reis door kon gaan vanwege alle beperkingen rondom het corona virus. Een week voor vertrek werden nogmaals een aantal gebieden in Frankrijk als oranje aangemerkt, maar Gelukkig voor ons bleven de Vogezen op code geel. Dat betekende voor ons groen licht om de eerste editie van deze reis door te laten gaan. Een paar dagen na terugkomst werd heel Frankrijk als code oranje aangemerkt. Waren we een week later geweest dan had de reis niet door kunnen gaan.
Huisje, boompje, trailtje
Hieronder vind je een verslag van deze geweldige reis en probeer ik je een indruk te geven van wat je kan verwachten als je met MTB-Solutions mee op pad gaat. Bij alle reizen geldt hetzelfde concept van een relatief korte trip (max. 4 à 5 dagen), de dikste trails, professionele begeleiding en kleine groepen met aandacht voor rijvaardigheid en vooral een relaxte sfeer. Daarnaast probeer ik elke reis zijn eigen karakter te geven en dat hangt vooral samen met de locatie. Zo verblijven we tijdens de reis naar de Tweed Valley (Schotland) in een luxe bungalow aan de rand van een mooi dorpje, terwijl we tijdens de reis naar de Yorkshire Dales (Engeland) bij een fietsenwinkel overnachten. Voor deze reis zitten we dan weer in een oude boerderij, maar beschikken we wél over een eigen houtoven en visvijver. Verwacht dus geen hotels met lopend buffet, of all-inclusive arrangementen of animatie team. Naast het credo ‘ride with the locals’ doet MTB-Solutions ook zoveel mogelijk aan ‘sleep with at the locals’.
Om jullie lekker te maken had ik hier graag de agenda voor 2021 willen presenteren maar helaas is het in deze tijden enorm lastig om een planning te maken. Er wordt hard aan gewerkt en zodra de planning klaar is komt deze op de website te staan. Op dit moment ben ik onder meer bezig met twee nieuwe reizen (korte sneak preview onderaan dit verhaal) en hoop ik de bestaande reizen ook weer te kunnen organiseren. Nu eerst terug naar de Vogezen!
Volg de groene lijn en gij zult een geweldige trial vinden.
Day one – My first pizza
De Vogezen liggen op minder dan 6 uur rijden vanaf Utrecht en dat geeft ons de mogelijkheid om na aankomst van de deelnemers nog een paar trails te rijden als opwarming. Vlak in de buurt van ons verblijf weten we twee mooie afdalingen te liggen waarmee de toon voor de rest van de week direct gezet wordt. We hebben deze reis niet voor niets als niveau 4 op de kalender gezet en dat wordt op de eerste trail meteen duidelijk. De snelheid ligt hier nog laag dus voor ons een goede mogelijkheid om het niveau van de groep in te schatten. Iedereen komt zonder kleerscheuren beneden en het is duidelijk dat we met deze groep dikke trails kunnen rijden. De volgende test komt in de klim terug naar boven. Een schitterend pad maar halverwege wordt ze pittig steil en moet er serieus geklommen worden. Dat kost al de nodige moeite bij sommige deelnemers en om de dagen qua klimmen niet te zwaar te maken bedenken we een plan waarbij we de auto’s zo veel mogelijk gebruiken om naar boven te shuttelen. Dat scheelt weer het nodige klimwerk. De tweede afdaling begint relatief makkelijk, maar hoe verder we afdalen, hoe krapper de bochten, hoe groter de stenen, en hoe technischer de obstakels worden! Iedereen geniet van deze fantastische trail en de verwachtingen worden meteen flink bijgesteld, dit hadden ze niet verwacht. De trail eindigt met een flinke drop die alleen is weggelegd voor onze Australische deelnemer. Dat blijkt voor hem slechts een opwarmertje voor de rest van zijn acties deze week! De lichte regen en laaghangende bewolking zorgen voor een geweldig sfeertje en we pakken de tijd om van de omgeving te genieten en wat foto’s te maken van de vele paddenstoelen. De herfst is prachtig in de Vogezen.
Terug bij het verblijf maken we de fietsen schoon en parkeren ze in de oude varkensstal. Ondertussen wordt de houtoven aangestoken. Vanochtend hebben Piet en ik boodschappen gedaan en gezorgd voor een stapel pizzabodems, tomatensaus, groente, vlees en een hoop kaas. Naast de oven hangt een gebruiksaanwijzing die we uiteraard niet volgen. De eerste pizza lijkt dan ook meer op een ontplofte lasagne. Toch maar eens de gebruiksaanwijzing vertalen en die geeft de juiste temperatuur aan en voorspelt ook dat de eerste poging zal mislukken en moedigt aan om het vooral nogmaals te proberen. De volgende pizza’s zien er stukken beter uit en de smaak is werkelijk perfect! Die bodem voor dag 2 is gelegd.
Day two – SnitchBacks
De meeste lezers van deze blog zullen bekend zijn met het begrip ‘switchback”. Krappe, scherpe bochten waarbij je het beste je achterwiel omzet om er vloeiend doorheen te komen. Voor sommige rijders een nachtmerrie, voor andere een delicatesse. Wij kunnen je verzekeren dat je na deze trip een stuk vlotter door deze bochten komt want de Vogezen liggen er vol mee. De extra dimensie die deze trails eraan toevoegen is dat ze goed verstopt liggen. Het gebeurd dan ook regelmatig dat je met een flinke snelheid aan komt vliegen en voordat je het in de gaten hebt slaat het pad ineens 180 graden de andere kant op terwijl jij nog op volle snelheid rechtdoor rijdt. Dan ben je officieel gesnitchbacked!
Om de deelnemers daarmee kennis te laten maken zijn we vandaag richting het zuiden gereden. De trails zijn minder technisch dan wat we gisteren hebben gereden, maar waar de snelheid een stuk hoger ligt. Daarnaast zijn ze relatief lang en fantastisch om volgas naar beneden te jagen. Na een paar keer gesnitchbackt te zijn is het tijd voor een natte lunch en in de middag persen we er nog één pittige klim uit. Na een mooie afdaling sluiten we de dag af met de langste trail van de Vogezen die vertrekt van bovenop de Grand Ballon, de hoogste berg van dit gebied. We worden bijna uit onze sokken geblazen als we uit de auto’s stappen, maar van zodra je in het bos inrijdt lijkt de wind volledig verdwenen. Ook deze afdaling is smal en zit vol snitchbacks. Halverwege worden we ingehaald worden door een shreddend hert die ons met mach3 voorbij komt gevlogen. Heel indrukwekkend. En dan dachten wij dat we hard gingen… Naar het einde toe wordt de trail steeds steiler en eindigt met een stuk van een oude downhilltrack. Nog even opletten dus en eenmaal terug bij de auto gaan drie man terug omhoog om de auto’s op te halen terwijl wij langs de winkel rijden om alvast boodschappen te halen voor vanavond. Een vette afsluiter van een stevige, maar schitterende dag.
Day three – Black trails, red wine
Voor de derde dag hebben we een locatie op de planning staan met de meest technische trails van deze trip. Op minder dan een half uur rijden van onze boerderij, ik bedoel landhuis, kennen we een locatie waar veel enduro wedstrijden zijn gehouden en dat zie je hier terug in de trails. De bochten zijn totaal anders aangelegd en het level qua moeilijkheid is op sommige plekken serieus pittig. We beginnen de dag met een sectie die we vandaag 4x gaan rijden. Het past mooi in de route en door meerdere keren dezelfde trail te rijden kan de snelheid iedere keer omhoog. Na de tweede afdaling starten we steeds hoger op de berg waar de trails ook steeds technischer worden. Hier is het zaak om eerst de juiste lijn te bepalen en te weten waar je kunt/moet remmen om de snelheid te controleren. Na een demonstratie van Piet (hoe het moet) en onze Australiër (hoe het ook kan…) weet iedereen deze zwarte sectie foutloos te rijden. De rest van de dag komen we nog en aantal van deze zwarte secties tegen die worden afgewisseld met mooie flowende stukken, geweldig!
We willen niet te laat terug zijn vandaag want we hebben gereserveerd bij de Auberge tegenover ons verblijf. Je zou denken dat we in the middle of nowhere zitten, maar het zou Frankrijk niet zijn als er geen restaurant op loopafstand te vinden is. Het is letterlijk de tuin uitlopen, een bruggetje over en een weiland doorsteken en we komen terecht in een oude boerderij die nu dienst doet als restaurant. Het is binnen ongeveer 100 graden maar dat mag de pret niet drukken en de wijnkaart wordt erbij gehaald want we zijn allemaal wel toe aan iets lekkers.
Day four – The Australian chef
Voor vandaag staat het bikepark van Lac Blanc op het programma. Na alle hoogtemeters van de afgelopen dagen is iedereen wel blij met een stoeltjeslift. We kunnen het echter niet laten om de eerste rit omhoog te gebruiken om in de omgeving van het bikepark nog een aantal trails te rijden. Dat blijkt een fantastisch mooie lus langs een oude militaire begraafplaats uit de eerste wereldoorlog, gevolgd door twee verrassend leuke afdalingen. Na anderhalf uur komen we weer terug bij de lift en laten we iedereen vrij om te doen waar ze zin in hebben.
Tegen het begin van de middag is het merendeel wel klaar met fietsen en daarom hebben we geregeld met de eigenaar van het huis dat we zijn visvijver mogen gebruiken. Dat is de beste ontspanning die je kunt wensen en binnen een uur tijd hebben we ons avondeten te pakken. Daar kan zelfs die Auberge niet tegenop!
Day five – Next year?
Voor de zondag hadden we nog de optie om een aantal trails te gaan rijden op de route terug naar Nederland. Echter, zoals we al een beetje hadden ingeschat van tevoren was iedereen aardig verzadigd en ging de voorkeur uit naar op tijd weer te terug zijn bij moeders de vrouw. Op zich jammer want we hadden een lokale gids bereid gevonden om ons nog wat geheime trails te laten zien…
Die hebben we dus nog tegoed. Dat alleen is al genoeg reden om de reis volgend jaar opnieuw te organiseren zodra de omstandigheden het weer toelaten. Tot het zover is kunnen we het roadbook voor deze reis nog verder perfectioneren en werken we aan twee nieuwe plannen voor soortgelijke trips. De eerste is een reis naar de Jura waar we de nodige schitterende trails weten te vinden en goede contacten hebben met een lokale gids. Daarnaast zou een overwintering in Aínsa geweldig zijn. Ook hier hebben we goede contacten en is het plan voor het grootste gedeelte al klaar. Heb je interesse om mee te gaten met één van de reizen? Stuur me dan vrijblijvend een mail, of hou de website in de gaten voor de agenda 2021. Tot het zover is, stay healthy and keep riding!
Afgelopen juli ben ik samen met mijn vader naar Zuid Frankrijk gereden voor een Trans Pyreneeën op de fiets. Ons plan was om vanaf de Atlantische kust te starten en via de Franse kant van de Pyreneeën naar de Middellandse zee te fietsen. Uiteindelijk zijn we in 9 mooie etappes over de bekende (en minder bekende) cols uit de Tour de France naar het strand in de buurt van Perpignan gefietst. In Perpignan heeft mijn vader de TGV terug naar Nederland gepakt en ben ik via de Spaanse kant terug gefietst om de auto op te halen. In dit artikel doe ik aan de hand van een hoop foto’s verslag van deze geweldige trip. Hier en daar vind je misschien nog wat nuttige tips, mocht je zelf plannen hebben voor een soortgelijke biketrip.
Vorig jaar heb ik een aantal keer verslag gedaan van de wedstrijden die we met ons enduro team hebben gereden. Het was een fantastisch seizoen en voor dit jaar wilde we er allemaal een schepje bovenop doen. Het jaar begon goed met een mooie sponsordeal met het Rijwielpaleis Bilthoven en nieuwe fietsen voor het complete team. Ik had als plan om alle wedstrijden van de European Enduro series te rijden. De inschrijvingen waren geregeld en al mijn verlofdagen opgenomen, en toen kwam Covid-19 om de hoek kijken. Zoals bij iedereen konden de gemaakte plannen de prullenbak in en het fietsen beperkte zich een paar maanden lang tot de lokale mtb parcoursen. Toen de versoepelingen kwamen en de grenzen weer langzaam geopend werden ben ik een plan gaan uitwerken waar ik al een tijdje mee rondliep, een vette bike packing trip.
Selfie time!
Kiloknaller
Speciaal voor deze reis heb ik een Surly Karate Monkey opgebouwd met de hulp van Jelle van JustPedal. Ik heb een losse frameset gekocht en met de onderdelen die ik nog had liggen kon ik bijna een complete fiets opbouwen. Het stalen frame is niet licht, maar wel bulletproof en daarom kun je meenemen wat je wilt. Na veel wikken en wegen ben ik uiteindelijk voor deze setup gegaan waarmee het totaalgewicht ruim boven de 35 kilo uitkwam. Dat klinkt als een enorm gewicht, maar door het goed over de fiets te verdelen was er prima mee te fietsen.
Inpakken en wegwezen
Begin juni hebben we besloten dat het moest gebeuren en dat betekende dat we precies een maand de tijd hadden om alles te regelen. Voor een trip als deze is dat krap en daarom had ik mij voorgenomen om iedere dag tenminste iets te doen als voorbereiding, of dat nou het uitzoeken van de route was, een setup bedenken voor mijn verlichting (geen onbelangrijk onderdeel) of het testen van m’n tent, iedere dag moest er wat gebeuren.
Wat mij betreft het ultieme Bikepacking gevoel, vrijheid!
Glamour vs. Ghetto
Eén van de eerste keuzes die je moet maken is de indeling van je bagage. Ga je voor luxe, of wil je hardcore als Bear Grylls in een dood schaap overnachten (sheeping bag)? Die keuze bepaalt in grote mate hoeveel bagage je mee gaat zeulen en dat heeft weer effect op de fietskeuze. Er zijn duizend verschillende mogelijkheden en dat maakt het tot een lastige maar interessante puzzel waarbij iedereen tot zijn eigen individuele keuzes komt!
Op je 74e nog op een dun matje liggen vond Pa geen goed plan en om ook zijn fiets niet te zwaar te maken hebben de we heenweg overal in hotels, gîtes en chambre d’hôtes geslapen. We waren ongeveer de enige toeristen in Zuid-Frankrijk dus reserveren was nergens nodig. Voor de terugweg wilde ik wél op een dun matje liggen. Ik heb lang zitten twijfelen om alleen een bivizak mee te nemen maar op het laatste moment toch besloten een tent mee te nemen. De juiste keuze want als je vooraf niet weet in welk veld of bos je terecht komt dan geeft een tent toch wel een beschermd gevoel. Maar ook hier geldt dat je het zo spannend kunt maken als je zelf wilt natuurlijk!
De route kwijt?
Frankrijk vs. Spanje
Voor een vette trip heb je uiteraard een route nodig. Of je moet ervan houden op niks af ergens heen te fietsen, dan kun je dit hoofdstuk overslaan, maar in ons geval was het plan was vrij simpel: aan de Atlantische kust beginnen en via de Franse kant van de Pyreneeën naar de Middellandse zee rijden, daar een duik in de zee nemen. Vanaf Perpignan kon pa de trein terug pakken en zou ik via de Spaanse kant weer terug fietsen om de auto op te halen. Ook hier heb je eindeloos veel mogelijkheden. De eerste stap is om goede plattegrondkaarten te bestellen en in grote lijnen de route uittekenen. Tijdens het fietsen hebben we veel gebruik gemaakt van de app van Komoot om die routes op de GPS apparaten te zetten en verder in detail uit te werken. Dat werkte prima, zelfs nadat mijn telefoon was gestolen en ik geen mobiel internet meer had kon ik de routes nog in detail bekijken. Zodra ik ergens wifi had maakte ik een paar nieuwe routes en kon ik weer een paar dagen vooruit.
D918 vs. GR10
Voor de heenweg hebben we een route over asfaltwegen gemaakt met zoveel mogelijk bekende cols uit de Tour de France. Tijdens het fietsen kwamen we steeds weer terecht op de D918 en als de fransen een beetje commercieel inzicht zouden hebben dan maken ze hier een soort ‘route 66’ van. Gelukkig hebben ze dat niet en plant iedereen zijn eigen route en dat heeft toch ook wel zijn charme. Voor de terugweg heb ik een route gemaakt met zoveel mogelijk onverharde paden om zodoende nog hoger in de bergen te komen. De Surly heeft bewezen alle soorten ondergrond aan te kunnen en wat hem betreft hadden we de GR10 kunnen nemen. Eigenlijk zit de grootste beperking in de afdalingen. Ik vind het prima om een uur lang hike a bikend naar boven te klimmen als ik vervolgens een mooie afdaling kan rijden, maar met 35+ kilo is dat onbegonnen werk.
Inpakken en wegwezen
Als je niet van efficiënt inpakken houdt dan kun je waarschijnlijk beter met Sunweb op vakantie gaan. Inpakken is namelijk een groot onderdeel van je vakantie en als je niet al je tijd kwijt wilt zijn aan het zoeken van wat je nodig hebt, dan is een goede indeling onontbeerlijk. Hierbij een paar van mijn bedenksel die goed functioneerde.
Koffiebonk
Eén van de voorwaarden voor deze trip was dat ik mijn eigen koffie kon bouwen. Daarvoor heb ik de koffiebonk bedacht. Dit begon als een ludiek idee maar de uitvoering was werkelijk perfect (met dank aan Stephan) zoals oa. op deze filmpjes koffiebonk1 & koffiebonk2 is te zien. Dat is ook het leuke van bike packing en ik kan persoonlijk erg blij worden van dit soort oplossingen.
Brillenkoker
Een andere oplossing die erg goed werkte was het gebruik van mijn brillenkoker. Het was prettig om twee brillen mee te hebben (donker en transparant) en in de overige ruimte paste precies m’n stekker, alle oplaadkabels en mijn bluetooth oordoppen. Want naast inpakken ben je een groot deel van de tijd bezig om apparaten op te laden. Een powerbank met twee USB uitgangen is dan ook aan te raden!
Smulrol
Wat ook erg goed werkte was het gebruik van de stuurrol. Op de foto kun je het mss niet geloven, maar hierin zit mijn tent, matje, slaapzak én lakenzak! Het was dan ook een kwestie van een paar haringen in de grond steken, matje opblazen, slaapzak uitrollen en klaar was Hans. Na een paar keer oefenen had ik de boel binnen 10 minuten staan.
Samen of solo?
Aanvankelijk was het plan om deze reis in mijn eentje te doen. Toen ik het idee aan mijn vader vertelde begon hij geïnteresseerd te kijken en bleek hij ook wel zin te hebben in een fietsvakantie. Samen met m’n moeder heeft hij zo’n 25 jaar geleden de Pyreneeën te voet overgestoken en wist dus ongeveer wat er te wachten stond. Dat heeft zeker geholpen bij het voorbereiden van deze trip en het was super om de eerste helft samen met hem te kunnen rijden. We maken ieder jaar een reis samen en dit was weer een hele mooie. Aan de andere kant is het ook tof om een aantal dagen alleen op pad te zijn, volledig je eigen plan trekken en aangewezen zijn op jezelf is iets wat ik ook tof vind en een totaal andere beleving geeft. De combinatie was dan ook perfect.
Tam of wild?
Wat me tijdens deze reis duidelijk is geworden is dat je voor mooie kippen niet naar Frankrijk moet. Wel als je van wilde paarden en toffe ezels houdt! Het is dat ze een vreselijk kabaal maken maar anders had ik een stal in mijn tuin gebouwd.
Een andere tactiek om wilde dieren te spotten is zorgen dat je sneller bent. Om die manier heb ik vele vossen en eekhoorntjes gespot voordat ze tijd hadden om zich te verstoppen.
Bio ethanol
Geen bikepacking trip zonder voer. Het is bizar hoeveel je moet eten om genoeg calorieën binnen te krijgen om al die heuvels en bergen over te komen. Gelukkig is mijn vader afgestudeerd in de voedingskunde en heeft hij al die kennis overgedragen op mij. Althans, het eerste deel van die zin klopt, het tweede daar valt over te discussiëren. Dat neemt niet weg dat ik weet hoe belangrijk goede voeding is voor een trip als deze en een beetje creatief denken kan zorgen voor erg lekkere combinaties!
Komoot & Spotify
Dan als laatste nog twee links voor degene die geïnteresseerd zijn in de route en alle hoogtemeters. Zie daarvoor m’n profiel op Komoot want daar vind je alle etappes zoals we die gereden hebben. Mocht je nog interesse hebben in een lijst met Franse chansons voor tijdens je biketrip, check dan deze lijst op Spotify.
Voor herhaling vatbaar?
100%. Het is zo gaaf om met je fiets op pad te zijn en alles mee te hebben om te overleven. Dat klinkt een beetje dramatisch, maar het voelde tijdens deze trip een beetje hetzelfde als mijn vakanties met de camper, alleen dan betrouwbaarder… Het idee dat je overal kunt stoppen als je geen zin meer hebt en dan ook nog eens een lekker bakkie koffie of thee kunt zetten en een warme comfortabele slaapzak mee hebt is gewoon een ultiem gevoel van vrijheid!
Voor een volgende trip wil ik proberen een setup voor de Santa Cruz te bedenken waarmee je nog fatsoenlijk kunt afdalen, maar dat is een plan wat ik tijdens een nieuwe lockdown ga uitwerken.
Eigenlijk had ik nu midden in het wedstrijdseizoen moeten zitten van de European Continental Enduro Series. Helaas vinden de Chinezen het nog steeds nodig om levende dieren op een markt bovenop elkaar te stapelen waardoor we hier nu met een mondkapje de trein in moeten. Wat mij betreft hoog tijd dat daar een einde aan wordt gemaakt in plaats van overal 5G zendmasten in de hens te steken. Toch hoor je opvallend weinig kritiek vanuit de westerse wereld en dat verbaast me. In mijn ogen maakt dat pijnlijk duidelijk hoeveel invloed China intussen heeft op het politieke toneel. Maar ik dwaal af, ik was van plan wat op te schrijven over een alternatief plan voor de wedstrijden van deze zomer. Het idee is namelijk om de Pyreneeën over te fietsen, en ook weer terug. Hopelijk blijf ik tijdens deze trip beter op de route.
New Balance
Als fietser heb je gelukkig de luxe dat je weinig nodig hebt voor het uitoefenen van je hobby, een fiets en wat mooie paden geven je het ultieme gevoel van vrijheid, ook als dat solo moet. Het vele thuiswerken heeft ervoor gezorgd dat ik op een gegeven moment 7 dagen in de week op de fiets zat. Het was voor mij lang geleden dat ik op de lokale mountainbike parcoursen was geweest, maar nu ken is ze weer van buiten. Toen duidelijk werd dat ook de wedstrijden deze zomer geen doorgang kunnen vinden ben ik een ander plan gaan uitbroeden wat al langere tijd door mijn hoofd dwaalde, een mooie bike packing trip..
Schotland, herfstvakantie oktober 2000
Mijn laatste officiële bikepacking avontuur is alweer meer dan 20 jaar geleden. In de zomer van 2000 had ik besloten dat ik de eerste persoon in Nederland moest zijn met kleding van New Balance. Na wat speurwerk kwam ik erachter dat de fabriek ergens in the Lake District in Engeland stond en ik had bedacht om de boot te pakken, de fiets (gratis) mee te nemen en een doos kleding op de post te doen. Zo bedacht, zo gedaan. Op mijn Trek 4100 met een veel te zware rugzak van 15 kilo ben ik op de ferry gestapt. Ik had de fabriek al snel gevonden en ben daarna nog doorgetrokken richting Schotland en ben uiteindelijk tot aan Oban geraakt. Daar ben ik weer op de trein gestapt, terug naar de ferry in Newcastle. Terugkijkend was het echt een tof avontuur. Ik heb nog een aantal shirtjes van New Balance in de kast liggen maar op dit moment heb ik geen nieuwe kleding nodig, dus wat is dan een mooie trip met voldoende uitdaging?
Lost Dot
Voor degenen die bekend zijn met het ‘ultra distance racen’ zal Lost Dot een bekend begrip zijn. Lost Dot organiseert evenementen waarbij de deelnemers extreme afstanden moeten afleggen binnen een vastgestelde tijd. Zo moesten de rijders tijdens de eerste ‘Trans Continental’ een route van Londen naar Istanboel afleggen. Eén van de uitgangspunten is dat complete reglement past op een stempelkaart en officieel is het geen wedstrijd. Verder moeten de deelnemers onderweg een aantal waypoints aandoen en verder ben je vrij om de route te kiezen. Wel heb je een gps tracker mee die registreert waar je uithangt.
Voor wie eens een inkijkje wil in deze wereld, dan is de film “Onboard” van de Belgische regisseur Antonin Michaud-Soret een echte aanrader. Hierbij worden een aantal deelnemers gevolgd en je ziet iedereen langzamerhand in een zombie veranderen. Elke deelnemer heeft zo zijn/haar eigen motivatie op mee te doen met zo’n race maar voor mij waren het vooral de beelden van het in weer en wind, op ieder tijdstip van de dag door de meest prachtige landschappen te rijden die me het meeste aanspraken. Naast de trans Continental organiseren ze sinds twee jaar ook een Trans Pyreneeën en dat idee is blijven hangen.
Karate Monkey
Naast een mooie route heb je voor een biketrip ook een geschikte fiets nodig. Wie al eens bij mij thuis is geweest weet dat ik er daarvan genoeg heb staan. Toch zat de juiste fiets er nog niet tussen (iets met N+1). Toen ik begon met het rijden van enduro’s heb ik de eerste twee jaar alle wedstrijden op m’n hardtail gereden. Pas daarna kwam er een full suspension en daarmee heb ik geleerd dat je ook als een varken kan afdalen en dat je geen rekening hoeft te houden met grote stenen en andere obstakels. Toch, iedere keer als ik iemand tegenkwam op een hardtail kreeg ik last van een soort heimwee. Het is geweldig om achter iemand op een hardtail te rijden. Zo rauw en wild! Dan komt het aan op stuurmanskunsten en het rijden van de juiste lijnen, of gewoon heel goed je stuur vasthouden.
In de loop der jaren heb ik genoeg onderdelen verzameld om een complete fiets op te kunnen bouwen. Ik had dus alleen een los frame nodig en al snel viel de keuze op een stalen frame. Waarom? Nou, de voordelen zijn simpel: goedkoop, sterk, comfortabel en duurzaam. Na een behoorlijke zoektocht ben ik uitgekomen bij de Surly Karate Monkey. Deze bike voldoet precies aan de voorwaarden en is geschikt voor zowel een starre als een verende voorvork. Daarnaast is dit model perfect als pakezel te gebruiken voor een biketrip. Intussen is de monkey uitgebreid getest op de enduro trails en daar is hij met vlag en wimpel geslaagd. Nu is de volgende stap om hem klaar te maken voor de biketrip en te bedenken hoe ik al mijn bagage mee ga krijgen. Benieuwd hoe dat eruit gaat zien? Houdt dan mijn Instagram in de gaten, waar naast veel foto’s van kippen ook regelmatig een update van deze trip zal langskomen.
Wielen wisselen, andere voorvork erin, breed stuur erop en de monkey is klaar voor elke trail!
Laatste update; banden met wat minder rolweerstand, spatbord erop en een comfortabel stuur voor de langere etappes.
Ouwe baas
Het plan is om de Pyreneeën over te steken van de Atlantische kust naar de Middellandse zee, simpel gezegd van links naar rechts. Omdat ik er met de auto naartoe ga zal ik ook weer terug moeten en om niet 2x dezelfde route te moeten rijden ga ik via de Franse kant heen en via de Spaanse zijde weer terug. Voor de topobeten onder ons, bovenlangs heen, onderlangs weer terug.
Toen ik dit plan aan mijn ouders vertelde begon m’n vader geïnteresseerd te kijken. Onze jaarlijkse trip hadden we deze winter uitgesteld maar ik had vooraf niet verwacht dat hij hier wel oren naar zou hebben. Maar daarin bleek ik hem toch weer onderschat te hebben. Onder het motto, je bent nooit te oud om te beginnen met bikepacken vertrekken we samen voor de eerste week, waarna ik hem weer aflever bij moeders en in mijn eentje verderga voor de rest van de route.
Trip van vorig jaar, Georgië…
Preppin
Het vertrek staat begin juli gepland en nu staat alles in het teken van de voorbereidingen. Het uitspreken van je plannen is natuurlijk altijd een risico en eigenlijk iets wat je beter niet doet. Echter, de reden om het wel te doen is simpel: ik hoop dat er lezers zijn die tips hebben om deze trip nóg epischer te maken. Weet je nog plekken die zeker de moeite waard zijn om te bezoeken, laat het me weten! Ben je zelf in de buurt, geef een seintje en wellicht kom ik even langs om gedag te zeggen of kunnen we samen een stukkie opfietsen.
Begin maart zijn Mathijs Honig en ik geïnterviewd voor een artikel in Velozine over de nieuwe opleiding voor Europese mountainbike gidsen en instructeurs, afgekort EO-MTBInG. Deze opleiding heeft tot doel om een Europees erkend diploma te ontwikkelen waarmee je in alle aangesloten landen aan de slag kunt als mountainbike gids of instructeur. Dat is natuurlijk niet in één week geregeld en sinds 2015 wordt hard gewerkt om het niveau van de opleiding vorm te geven en landen enthousiast te maken om en kandidaten naar het Europees examen te sturen.
Het interview met Velozine was voor ons een mooie gelegenheid om eens te vertellen wat de opleiding precies inhoudt. Daarbij komt natuurlijk aan bod hoe tof en interessant de opleiding is, maar ook hoe pittig de examens zijn en de problemen en dilemma’s waar de coördinatoren van de opleiding tegenaan lopen bij het opzetten van deze nieuwe standaard. Het eindresultaat mag er zijn en de mannen van Velozine hebben er een leuk artikel van gemaakt! Uit eigen ervaring kan ik het iedereen van harte aanbevelen en wil je meer informatie, neem dan gerust eens contact op dan vertel ik je graag meer.
In aanvulling op het interview heb ik onderstaand nog wat foto’s uit mijn eigen archief opgeduikeld die een indruk geven van de opleiding:
De EO-MTBInG crew van 2018 tijdens de 2-daagse trektocht door de Haute Savoie, ter voorbereiding op het Europees Examen. 8 Hollanders en 1 Belg op een berg ergens in Frankrijk.
Navigeren met kaart en kompas, laat dat maar aan Dieter over van DaysOnTrails. Dieter organiseert onwijs mooie wandeltochten en ZEKER de moeite waard om eens op zijn website te kijken!
Tijdens het examen in 2019 in Slovenië deden ook deze Engelse gasten van TrailUnknown mee. Met hun een trail rijden is echt ZO ontzettend gaaf, vooral omdat ze alledrie compleet gestoord zijn en stiekem onwijs goed kunnen rijden! Deze gasten organiseren de mooiste mountainbike avonturen in Groot Brittannië, dus mocht je plannen hebben die kant op…
Ook Vid Persak (op de foto links) was één van de kandidaten tijdens het examen. Professioneel enduro rijder van het Orbea Factory Enduro Team, en als je ziet wat hij allemaal op een fiets kan, dat is werkelijk ongelooflijk. Houd deze jongen in de gaten want ik voorspel dat hij de komende jaren mee gaat doen voor de hoofdprijzen!
Deze badge, daar is het uiteindelijk allemaal om te doen…
Mijn herexamen in 2019, een clinic voor een groep kinderen. De grond is LAVA!!
Het examenonderdeel ‘gidsen’ bestaat uit een tocht van ongeveer een uur per persoon die de kandidaten zelf voor moeten bereiden. Hoe houd je de groep (waaronder 2 examinatoren) bezig, hoe is je voorbereiding en hoe krijg je iedereen weer tevreden en veilig een moeilijke trail af? Lijkt mss makkelijk, maar dit is een van de moeilijkste examens. Voor mij de luxe positie om als ‘domme’ deelnemer mee te rijden.
Veel evaluheleeren…
De opleiding bestaat niet alleen uit praktijk!
Na m’n herexamen kwam het verlossende telefoontje, GESLAAGD!!!
