Hoe mooi de trails zijn in de Vogezen is voor veel mensen een goed bewaard geheim. Na mijn deelname aan de Enduro des Hautes Vosges was ik verbaast over de hoeveelheid gave trails en mooie omgeving en probeer ik zoveel als mogelijk naar dit gebied te komen want iedere keer weer blijven de trails je verrassen! Het idee om hier een reis te organiseren spookt dan ook al meer dan twee jaar door mijn hoofd. In grote lijnen had ik de reis al uitgewerkt. Het ontbrak alleen nog aan een mooie locatie om te verblijven. Na afloop van de wedstrijd in Bussang afgelopen september had ik afgesproken bij een accommodatie waarvan de foto’s op internet niet heel bijzonder leken. Wazige foto’s waarop weinig van het huis te zien was. Toch was ik nieuwsgierig naar deze plek en na een kort bezoek was het voor mij meteen duidelijk: dit is de perfecte plek voor de reis die ik in gedachten had! Twee avonden later was het roadbook klaar en was Piet bereid om me te helpen met het organiseren van deze reis.
Covid disclaimer
Het was vooraf erg spannend of de reis door kon gaan vanwege alle beperkingen rondom het corona virus. Een week voor vertrek werden nogmaals een aantal gebieden in Frankrijk als oranje aangemerkt, maar Gelukkig voor ons bleven de Vogezen op code geel. Dat betekende voor ons groen licht om de eerste editie van deze reis door te laten gaan. Een paar dagen na terugkomst werd heel Frankrijk als code oranje aangemerkt. Waren we een week later geweest dan had de reis niet door kunnen gaan.
Huisje, boompje, trailtje
Hieronder vind je een verslag van deze geweldige reis en probeer ik je een indruk te geven van wat je kan verwachten als je met MTB-Solutions mee op pad gaat. Bij alle reizen geldt hetzelfde concept van een relatief korte trip (max. 4 à 5 dagen), de dikste trails, professionele begeleiding en kleine groepen met aandacht voor rijvaardigheid en vooral een relaxte sfeer. Daarnaast probeer ik elke reis zijn eigen karakter te geven en dat hangt vooral samen met de locatie. Zo verblijven we tijdens de reis naar de Tweed Valley (Schotland) in een luxe bungalow aan de rand van een mooi dorpje, terwijl we tijdens de reis naar de Yorkshire Dales (Engeland) bij een fietsenwinkel overnachten. Voor deze reis zitten we dan weer in een oude boerderij, maar beschikken we wél over een eigen houtoven en visvijver. Verwacht dus geen hotels met lopend buffet, of all-inclusive arrangementen of animatie team. Naast het credo ‘ride with the locals’ doet MTB-Solutions ook zoveel mogelijk aan ‘sleep with at the locals’.
Om jullie lekker te maken had ik hier graag de agenda voor 2021 willen presenteren maar helaas is het in deze tijden enorm lastig om een planning te maken. Er wordt hard aan gewerkt en zodra de planning klaar is komt deze op de website te staan. Op dit moment ben ik onder meer bezig met twee nieuwe reizen (korte sneak preview onderaan dit verhaal) en hoop ik de bestaande reizen ook weer te kunnen organiseren. Nu eerst terug naar de Vogezen!
Day one – My first pizza
De Vogezen liggen op minder dan 6 uur rijden vanaf Utrecht en dat geeft ons de mogelijkheid om na aankomst van de deelnemers nog een paar trails te rijden als opwarming. Vlak in de buurt van ons verblijf weten we twee mooie afdalingen te liggen waarmee de toon voor de rest van de week direct gezet wordt. We hebben deze reis niet voor niets als niveau 4 op de kalender gezet en dat wordt op de eerste trail meteen duidelijk. De snelheid ligt hier nog laag dus voor ons een goede mogelijkheid om het niveau van de groep in te schatten. Iedereen komt zonder kleerscheuren beneden en het is duidelijk dat we met deze groep dikke trails kunnen rijden. De volgende test komt in de klim terug naar boven. Een schitterend pad maar halverwege wordt ze pittig steil en moet er serieus geklommen worden. Dat kost al de nodige moeite bij sommige deelnemers en om de dagen qua klimmen niet te zwaar te maken bedenken we een plan waarbij we de auto’s zo veel mogelijk gebruiken om naar boven te shuttelen. Dat scheelt weer het nodige klimwerk. De tweede afdaling begint relatief makkelijk, maar hoe verder we afdalen, hoe krapper de bochten, hoe groter de stenen, en hoe technischer de obstakels worden! Iedereen geniet van deze fantastische trail en de verwachtingen worden meteen flink bijgesteld, dit hadden ze niet verwacht. De trail eindigt met een flinke drop die alleen is weggelegd voor onze Australische deelnemer. Dat blijkt voor hem slechts een opwarmertje voor de rest van zijn acties deze week! De lichte regen en laaghangende bewolking zorgen voor een geweldig sfeertje en we pakken de tijd om van de omgeving te genieten en wat foto’s te maken van de vele paddenstoelen. De herfst is prachtig in de Vogezen.
Terug bij het verblijf maken we de fietsen schoon en parkeren ze in de oude varkensstal. Ondertussen wordt de houtoven aangestoken. Vanochtend hebben Piet en ik boodschappen gedaan en gezorgd voor een stapel pizzabodems, tomatensaus, groente, vlees en een hoop kaas. Naast de oven hangt een gebruiksaanwijzing die we uiteraard niet volgen. De eerste pizza lijkt dan ook meer op een ontplofte lasagne. Toch maar eens de gebruiksaanwijzing vertalen en die geeft de juiste temperatuur aan en voorspelt ook dat de eerste poging zal mislukken en moedigt aan om het vooral nogmaals te proberen. De volgende pizza’s zien er stukken beter uit en de smaak is werkelijk perfect! Die bodem voor dag 2 is gelegd.
Day two – SnitchBacks
De meeste lezers van deze blog zullen bekend zijn met het begrip ‘switchback”. Krappe, scherpe bochten waarbij je het beste je achterwiel omzet om er vloeiend doorheen te komen. Voor sommige rijders een nachtmerrie, voor andere een delicatesse. Wij kunnen je verzekeren dat je na deze trip een stuk vlotter door deze bochten komt want de Vogezen liggen er vol mee. De extra dimensie die deze trails eraan toevoegen is dat ze goed verstopt liggen. Het gebeurd dan ook regelmatig dat je met een flinke snelheid aan komt vliegen en voordat je het in de gaten hebt slaat het pad ineens 180 graden de andere kant op terwijl jij nog op volle snelheid rechtdoor rijdt. Dan ben je officieel gesnitchbacked!
Om de deelnemers daarmee kennis te laten maken zijn we vandaag richting het zuiden gereden. De trails zijn minder technisch dan wat we gisteren hebben gereden, maar waar de snelheid een stuk hoger ligt. Daarnaast zijn ze relatief lang en fantastisch om volgas naar beneden te jagen. Na een paar keer gesnitchbackt te zijn is het tijd voor een natte lunch en in de middag persen we er nog één pittige klim uit. Na een mooie afdaling sluiten we de dag af met de langste trail van de Vogezen die vertrekt van bovenop de Grand Ballon, de hoogste berg van dit gebied. We worden bijna uit onze sokken geblazen als we uit de auto’s stappen, maar van zodra je in het bos inrijdt lijkt de wind volledig verdwenen. Ook deze afdaling is smal en zit vol snitchbacks. Halverwege worden we ingehaald worden door een shreddend hert die ons met mach3 voorbij komt gevlogen. Heel indrukwekkend. En dan dachten wij dat we hard gingen… Naar het einde toe wordt de trail steeds steiler en eindigt met een stuk van een oude downhilltrack. Nog even opletten dus en eenmaal terug bij de auto gaan drie man terug omhoog om de auto’s op te halen terwijl wij langs de winkel rijden om alvast boodschappen te halen voor vanavond. Een vette afsluiter van een stevige, maar schitterende dag.
Day three – Black trails, red wine
Voor de derde dag hebben we een locatie op de planning staan met de meest technische trails van deze trip. Op minder dan een half uur rijden van onze boerderij, ik bedoel landhuis, kennen we een locatie waar veel enduro wedstrijden zijn gehouden en dat zie je hier terug in de trails. De bochten zijn totaal anders aangelegd en het level qua moeilijkheid is op sommige plekken serieus pittig. We beginnen de dag met een sectie die we vandaag 4x gaan rijden. Het past mooi in de route en door meerdere keren dezelfde trail te rijden kan de snelheid iedere keer omhoog. Na de tweede afdaling starten we steeds hoger op de berg waar de trails ook steeds technischer worden. Hier is het zaak om eerst de juiste lijn te bepalen en te weten waar je kunt/moet remmen om de snelheid te controleren. Na een demonstratie van Piet (hoe het moet) en onze Australiër (hoe het ook kan…) weet iedereen deze zwarte sectie foutloos te rijden. De rest van de dag komen we nog en aantal van deze zwarte secties tegen die worden afgewisseld met mooie flowende stukken, geweldig!
We willen niet te laat terug zijn vandaag want we hebben gereserveerd bij de Auberge tegenover ons verblijf. Je zou denken dat we in the middle of nowhere zitten, maar het zou Frankrijk niet zijn als er geen restaurant op loopafstand te vinden is. Het is letterlijk de tuin uitlopen, een bruggetje over en een weiland doorsteken en we komen terecht in een oude boerderij die nu dienst doet als restaurant. Het is binnen ongeveer 100 graden maar dat mag de pret niet drukken en de wijnkaart wordt erbij gehaald want we zijn allemaal wel toe aan iets lekkers.
Day four – The Australian chef
Voor vandaag staat het bikepark van Lac Blanc op het programma. Na alle hoogtemeters van de afgelopen dagen is iedereen wel blij met een stoeltjeslift. We kunnen het echter niet laten om de eerste rit omhoog te gebruiken om in de omgeving van het bikepark nog een aantal trails te rijden. Dat blijkt een fantastisch mooie lus langs een oude militaire begraafplaats uit de eerste wereldoorlog, gevolgd door twee verrassend leuke afdalingen. Na anderhalf uur komen we weer terug bij de lift en laten we iedereen vrij om te doen waar ze zin in hebben.
Tegen het begin van de middag is het merendeel wel klaar met fietsen en daarom hebben we geregeld met de eigenaar van het huis dat we zijn visvijver mogen gebruiken. Dat is de beste ontspanning die je kunt wensen en binnen een uur tijd hebben we ons avondeten te pakken. Daar kan zelfs die Auberge niet tegenop!
Day five – Next year?
Voor de zondag hadden we nog de optie om een aantal trails te gaan rijden op de route terug naar Nederland. Echter, zoals we al een beetje hadden ingeschat van tevoren was iedereen aardig verzadigd en ging de voorkeur uit naar op tijd weer te terug zijn bij moeders de vrouw. Op zich jammer want we hadden een lokale gids bereid gevonden om ons nog wat geheime trails te laten zien…
Die hebben we dus nog tegoed. Dat alleen is al genoeg reden om de reis volgend jaar opnieuw te organiseren zodra de omstandigheden het weer toelaten. Tot het zover is kunnen we het roadbook voor deze reis nog verder perfectioneren en werken we aan twee nieuwe plannen voor soortgelijke trips. De eerste is een reis naar de Jura waar we de nodige schitterende trails weten te vinden en goede contacten hebben met een lokale gids. Daarnaast zou een overwintering in Aínsa geweldig zijn. Ook hier hebben we goede contacten en is het plan voor het grootste gedeelte al klaar. Heb je interesse om mee te gaten met één van de reizen? Stuur me dan vrijblijvend een mail, of hou de website in de gaten voor de agenda 2021. Tot het zover is, stay healthy and keep riding!
