Ik probeer m’n vader al zo’n vijf jaar mee te krijgen naar Georgië voor onze jaarlijkse vader/zoon vakantie. Waarom Georgië? Dat is een vraag die dan vaak gesteld wordt en die ik niet beter kan beantwoorden dan ‘hoge bergen (Kaukasus) en avontuur’. Nou is mijn vader een zeer verstandige man en hij heeft de afgelopen jaren altijd ‘nee’ gezegd. Dit jaar vond hij kennelijk dat de tijd rijp was om dit fantastische land eens te gaan verkennen.
Omdat we allebei niet van stilzitten houden willen we tijdens deze trip de mogelijkheden voor wintersporten ontdekken en vooral een hoop van het land zien. We trekken negen dagen uit en reserveren de nodige tijd voor de binnenlandse reizen. Uiteindelijk hebben we alles zonder huurauto gedaan en met slechts 15 kg bagage. In plaats van een huurauto hebben we veel gebruik gemaakt van treinen, bussen, vliegtuigen en taxi’s. Dat is al een avontuur op zich want uitzoeken hoe laat de trein vertrekt is al een hele onderneming.
Georgië
Officieel is Georgië onderdeel van Europa met als voordeel dat mijn aanvullende reisverzekering gewoon geldig is en je geen visum nodig hebt. Daar houden de vergelijkenissen met het westen overigens wel op.. We hebben vanaf Schiphol een rechtstreekse vlucht naar Tbilisi, de hoofdstad van Georgië, en na vier uur vliegen sta je zeven uur later op de luchthaven vanwege 3 uur tijdsverschil met Amsterdam. Na aankomst in Tbilisi vliegen we een dag later direct door met een binnenlandse vlucht naar Svanetië, een gebied in het noordwesten van Georgië.
Mestia
Op zondagochtend moeten we op zoek naar het busje dat ons naar de tweede luchthaven van Tbilisi brengt vanwaar onze vlucht naar Mestia vertrekt. Na een hoop onverstaanbare reacties weten we de juiste Mercedes Sprinter te vinden en deze brengt ons naar een ogenschijnlijk verlaten industrieterrein. Vanaf een kleine luchthaven vliegen naar Svanetië. Dit gebied is jarenlang nagenoeg afgesloten geweest van de buitenwereld en ligt aan het einde van een lang dal dat maar via één route te bereiken is. Het alternatief voor deze vlucht is dan ook een autorit van ruim 9 uur. Dat is nog te overzien want aantal jaar geleden is de autoweg naar Mestia gerenoveerd en is er een luchthaven gebouwd. Je merkt dan ook dat het toerisme de laatste jaren een enorme vlucht heeft genomen. En met een reden, het gebied is schitterend en wordt omringd door bergen waarvan de meeste hoger zijn dan de Mont Blanc.
Het toestel van Vanilla Sky. Nadat we in Tbilisi de juiste shuttlebus hadden gevonden werden we afgezet in een verlaten ontvangsthal op een vervallen industrieterrein. Verwacht geen vriendelijke receptioniste, reisinformatie of Starbucks. Enkel een paar andere verdwaalde toeristen die net zoveel wisten als wij en dus is de enige optie om maar rustig af te wachten wat er gebeuren gaat. Het blijkt al een aantal dagen slecht weer te zijn in Mestia en daardoor is het onzeker of het toestel überhaupt gaat vliegen. De kans is dan ook groot dat de kist gewoon aan de grond blijft. Na vier uur wachten komt het verlossende bericht dat er toch gevlogen gaat worden en dan komt ineens alles in beweging. Een uurtje later hangen we in de lucht met spectaculair uitzicht op de bergen.
Tetnuldi
Naast het verkennen van dit gebied is het plan om te gaan skiën. Het grootste skigebied in deze regio heet Tetnuldi en is gelegen op ongeveer 30 km van Mestia. Je moet dan ook een taxibusje regelen om je naar dit gebied te brengen en na een klein half uur over een bevroren bergweg kom je aan bij de lift. En meer dan een paar liften vind je hier ook niet. Geen Oostenrijkse toestanden dus maar wel een schitterend mooie omgeving en fantastische sneeuw.
Tbilisi
Na drie dagen in Mestia vliegen we weer terug naar Tbilisi. De hoofdstad van Georgië is een groot contrast met de rest van het land. Niet alleen qua omvang maar ook qua temperatuur. Het laagland van Georgië lijkt meer op een woestijn en de temperatuur is hier in maart al rond de 20 graden, terwijl het in de bergen nog echt winter is. Ook het contrast in de stad zelf is enorm, van extreme armoede en bijbehorende bouwvallen tot casino’s met alleen maar de duurste auto’s.
Borjomi
Na een kort verblijf in Tbilisi is het plan om door te reizen naar het zuiden van Georgië. Ook hier is volgens de Lonely Planet een skigebied aanwezig naast een aantal andere bezienswaardigheden. We besluiten om met de trein naar Borjomi te reizen zodat we van daaruit de omgeving kunnen gaan verkennen. Ook die treinreis is weer een avontuur op zich, voor ongeveer 60 cent zit je vier uur in de trein. Omdat we vroeg zijn vertrokken komen we rond elf uur aan in Borjomi. Ook hier is het contrast weer groot. Borjomi is zonder twijfel één van de lelijkste steden waar ik ooit ben geweest. Veel beton, sovjet architectuur en alles is oud en vervallen. Kom je daarentegen buiten de stad dan is de natuur juist van ongekende schoonheid.
Bakuriani
Het skigebied in deze regio heet Bakuriani. Ook nu weer moeten we eerst zo’n 30 kilometer afleggen voordat we bij de liften zijn. We hadden op het station de trein zien staan die naar dit gebied rijdt en pa wilde deze aflevering van Rail Away niet aan zich voorbij laten gaan. Dus wederom vroeg opgestaan want de trein doet zo’n twee uur over dit traject. Het gebied van Bakuriani is een stuk drukker dan Tetnuldi en hier worden al volop hotels gebouwd. Dit is zegmaar het Val Thorens van Georgië. De liften liggen wel verspreid over twee gebieden en je moet dan ook een taxi pakken als je van het ene naar het andere gebied wilt. Daar rijden er gelukkig een miljoen van rond en voor 10 Lari (ongeveer 3 euro) is er altijd wel een taxichauffeur te vinden die je mee wil nemen. Aanvankelijk was het plan om één dag te gaan skiën en de dag erna naar een verlaten klooster in Vardzia te gaan. Maar omdat de sneeuw zo goed was heb ik pa weten over te halen om volgend jaar met moeders terug te komen voor dat klooster en nu lekker twee dagen te gaan skiën. De juiste keuze zoals je op de foto’s kunt zien.
Tbilisi
Na drie dagen is het weer tijd om terug naar Tbilisi te gaan omdat morgen onze vlucht naar Nederland vertrekt. We kiezen dit keer voor een Mashrutka (minibus) die ons, samen met 15 Georgianen, voor een paar Lari’s terugbrengt naar de hoofdstad. We hebben hetzelfde hotel als drie dagen geleden en gaan voor de derde keer de stad in. Intussen weten we hoe de metro werkt en afdingen voor de taxi gaat ook steeds beter. Wat opvallend is is dat we vandaag een hele andere indruk van de stad krijgen dan tijdens onze vorige bezoeken. Per toeval komen we in het Arabische deel van het centrum terecht en brengen we een bezoek aan de grootste kerk van de stad waar een hele vreemde ceremonie aan de gang is. Als afsluiter komen we terecht in een veel te luxe restaurant waar we heerlijk hebben zitten te eten en drinken. We hadden deze week niet op een betere manier af kunnen sluiten.
Hilversum
En dan ben je na 5 uur vliegen weer terug in Nederland. De kippies natuurlijk dolblij om me weer te zien en een mailbox die bijna explodeert. Voor m’n gevoel ben ik drie weken weggeweest en het kost moeite om weer op gang te komen. Deze reis was vooral een geweldig avontuur en we hebben een hoop meegemaakt door niet altijd de makkelijkste weg te kiezen. Na onze ervaringen kan ik iedereen aanraden om dit land eens te bezoeken.
De mogelijkheden voor wintersporten zijn prima dus als je nog op zoek bent naar een alternatief voor Oostenrijk of Frankrijk dan is het absoluut iets om te overwegen. Maar de meest prangende vraag is natuurlijk of je hier ook een beetje mooi kunt mountainbiken?? Na wat ik heb gezien denk ik het antwoord daarop wel te weten, maar om daar zeker van de te zijn moet ik toch echt een keer terug in de zomermaanden…