Epic d’Ambleve

In september gaat het tweede deel van het raceseizoen weer van start. Als voorbereiding wilde we een pittige training afwerken en daarop ontstond het plan om de 10 mooiste trails van de Amblève op één dag te rijden. Uiteraard op de voorwaarde dat we op tijd terug zijn voor een grote bak patat bij het lokale frietkot. Helaas is Piet nog ergens in Denemarken aan het fietsen, maar Koen en Manu wilde deze uitdaging wel aan. Hierbij een verslag van deze schitterende tocht en een link naar de route voor wie het ook een keer wil proberen.

Normaal gesproken proberen we rond tien uur op de fiets te zitten als we ergens gaan rijden. Na wat rekenwerk is mijn inschatting dat we ongeveer drie kwartier nodig hebben per klim + afdaling. Tel daarbij een aantal pauzes op, een zon die rond negen uur ondergaat en de conclusie is dat de wekker nóg een uur eerder moet afgaan. Dat wordt dus vroeg opstaan maar dat hebben we wel over voor deze uitdaging.

Het uitzicht bij de start van de laatste afdaling…

Straavaaaa!!

We hebben alledrie een account op Strava. Echt actief zijn we daar niet mee, maar voor deze rit is het wel leuk om de tijden te kunnen vergelijken. Om die reden knopen we op elke bike een gps zodat we na afloop kunnen checken hoe het met de snelheid zit. Overigens is het niet het doel om overal zo hard mogelijk naar beneden te blazen (daar komen we binnenkort een keer voor terug) maar vooral om minimaal 10 trails te rijden.

De Route

Als vertrekpunt hebben we de auto geparkeerd bij de Ninglinspo. De eerste trails liggen hier vlakbij en we plannen de route zodanig dat we een aantal keer terugkomen bij de auto. Op die manier hoeven we geen rugzakken met eten en drinken mee te slepen en in geval van pech kunnen we nog wat reparaties uitvoeren. Wie al eens de Epic Enduro heeft gereden herkent deze opzet wellicht. Ook bij de Epic enduro kom je een aantal keer langs start/finish en als je binnen de gestelde tijd bent, dan mag je beginnen aan de volgende lus. Eigenlijk doen we tijdens deze rit hetzelfde. Rijd je bij de Epic alleen de eerste lus dan krijg je een bronzen sticker, bij twee lussen zilver en rij je alles binnen de tijd dan uiteraard een gouden. Vandaar dat we onze rit hebben omgedoopt tot de Epic Amblève.

1. Brons

We starten vanaf de parkeerplaats met een klim die we nog niet eerder hebben gereden. Het pad gaat direct steil omhoog en tijd om op te warmen is er niet. Na een klein half uurtje klimmen komen we aan bij de start van de eerste special. Deze trail heeft al een aantal keer in de Enduro d’Amblève gezeten (zoals de meeste trails die we rijden) en het is een mooie opwarmer voor de rest van de dag. Lekkere flow in het begin en op het einde een hele steile afdaling naar de rivier. Het is soms zoeken naar de start en finish van de trails om te zorgen dat we onze tijden kunnen vergelijken. Uiteindelijk blijkt dat niet alle afdalingen als segment op Strava staan, dus hebben we zelf nog een aantal segmenten aangemaakt zodat iedere afdaling terug te vinden is.

De volgende drie afdalingen starten allemaal vanaf nagenoeg dezelfde plek. We trekken lootjes om de volgorde te bepalen en wisselen wat in de startvolgorde zodat we elkaars lijnen kunnen afkijken. Eenmaal beneden kiezen we ervoor om steeds via een andere route omhoog te rijden zodat ook het klimmen niet gaat vervelen. Op die manier hebben we in no time de eerste vier trails afgewerkt en de eerste 750 hoogtemeters op de teller staan. We liggen strak op schema en is het tijd voor een korte pauze.

2. Zilver

Als we onze bidons hebben bijgevuld gaan we terug op pad voor het tweede hoofdstuk. De vijfde trail start vanaf een plek die wij de apenrots noemen. Zo hebben we allerlei manieren om bepaalde plekken te duiden: “dat is de locatie waar ooit die sperti van die drop reed”, en dan weten we alledrie meteen wat er bedoeld wordt. Erg komisch. Op Trialforks heet de track overigens ‘Heid de Tiefsion’ en het is de kortste afdaling de we vandaag rijden. Kort, maar net als alle trails in dit gebied met een paar hele mooie technische secties. Opletten dus! Daarna klimmen we door naar de ‘Senseo trail’ waar Koen ooit een frontflip heeft gedaan die resulteerde in een flinke bloedneus. Ook deze ligt er perfect bij en het is de laatste track in de buurt van de parkeerplaats. We rijden terug naar de auto en zien dat het restaurant net open gaat en besluiten (een soort van) dubbele espresso te bestellen. Zes van de tien gedaan en we maken ons klaar voor de derde en laatste lus.

3. Goud

De laatste trails liggen een stuk verder van de parkeerplaats en dus stoppen we onze zakken vol met bananen en clifbars want de hoogtemeters beginnen te tellen. We klimmen richting de trail die afdaalt naar Quarreux. Ook dit is een bekende track uit de Enduro’s en een echte Amblève trail. Veel grote stenen, steile secties met lastige bochten en moeilijk om foutloos te rijden. Dat lukt dan ook niet maar het is wel maximaal genieten en we vinden nog een nieuwe doorsteek die de trial nóg mooier maakt.

Voor de volgende track moeten we een flink stuk doorsteken in de richting van Stoumont. Als we weg willen rijden ontdekt Manu ineens dat hij geen achterrem meer heeft. Alle druk is weg en de olie lekt uit de remcilinder. Even lijkt het einde verhaal want deze tracks zijn niet te rijden zonder achterrem. Hij besluit in ieder geval door te fietsen en uiteindelijk rijdt hij de laatste afdalingen met alleen z’n voorrem. Om hem niet voor lul te zetten op Strava neem ik zijn gps over en zetten we koers richting Stoumont. De afdaling is een hele leuke met veel scherpe stenen die steeds scherper worden naarmate je harder gaat rijden. Na deze schitterende afdaling wacht een bak echte koffie en een stuk gebak / ijs. Dit is een terras dat je niet mag overslaan als je de route eens wilt proberen.

De negende klim is de makkelijkste van vandaag en loopt volledig over het asfalt naar boven. Bijkomend voordeel is de wind in de rug en daardoor komen we relatief fris aan bij de start van de negende afdaling. Deze trail heb ik een paar weken geleden nog gereden en ik besluit er eens goed voor te gaan zitten. Deze trail kun je op hoge snelheid rijden en op het einde worden de bochten steeds krapper. Onderaan hebben we de keuze om een trail te rijden die we nog niet kennen. Deze ligt aan de andere kant van de rivier en we staan precies bij de brug om over te steken. Een nieuwe trail ontdekken is altijd tof dus we besluiten bijna unaniem de oversteek te maken. Na een mooie klim blijkt de afdaling wat tegen te vallen. Dit is geen waardige afsluiting van deze epische tocht besluiten we. Daarom steken we de rivier terug over en klimmen nog een keer omhoog naar de meest markante plek van dit gebied, de befaamde rockslab. Nu klopt het plaatje wel. Na een korte chill sessie knallen we van de slab af en pakken de moeilijkste trail die je in de omgeving kunt vinden, de Chefna black. Een hele technische track en de enige juiste afsluiter van deze fantastische tocht!

Platina..?

Uiteindelijk hebben we nagenoeg 2.500 hoogtemeter op de gps staan (afhankelijk van welke gps je kijkt, er zit nogal wat verschil tussen) en genoeg trailtijd om weer een week op kantoor te overleven. Wie het gebied echter kent weet dat we niet álle trails hebben gereden. Sowieso zijn er nog twee tracks die we overgeslagen hebben dus we komen nog een keer terug…

De tracks

Hierbij een opsomming van de tracks die we gereden hebben. De namen op Trailforks en Strava verschillen nogal. Dit zijn de namen zoals ze op Trailforks staan:

  1. La Chaudière
  2. Hugues
  3. Chifgotte
  4. Le Blaireau
  5. Heid de Tiefsion
  6. Le Hé des Graviers
  7. Quarreux
  8. Targnon
  9. Fantome
  10. Badin
  11. Chefna

Foto’s

Klimmen naar sp1
Selfietime
Amblève Valley
Crew ready for sp5
Mister yoga master
Enjoying the view
Frietkot Le Ranch