Volgens velen de mooiste wedstrijd van het jaar. Net over de grens in het Franse gedeelte van de Ardennen in het gebied van de rivier de Semoy. Ik ben de tel kwijt hoe vaak ik al via de A2 naar het zuiden ben gereden, maar in dit gedeelte van de Ardennen ben ik nog nooit geweest.
[acx_slideshow name=”Semoy”]
Na de wedstrijd in La Bresse ben ik in de Vogezen blijven hangen. Ondanks dat het weer niet altijd top was heb ik een paar hele mooie tochtjes gemaakt op de mountainbike. Op de momenten dat het echt te slecht was heb ik braaf zitten studeren voor m’n examen Proces Veiligheid, dat de dag na mijn vakantie op het programma staat. Ook daarvoor is de kamper ideaal. Als ik genoeg heb van de faalkans berekeningen, ATEX zoneringen en ongeval analyse methoden klap ik de laptop open en zet ik een filmpje op. Daarna nog een wedstrijdverslagje zitten schrijven, een wasje gedraaid en de dag vliegt voorbij. Uiteraard ben ik later in de week nog de Grand Ballon opgereden (als intervaltraining) en een werkelijk schitterende afdaling gevonden via wandelpaadjes terug naar de camping. De laatste dag in de Vogezen een rustdagje ingelast en m’n nieuwe vishengel uitgeprobeerd waarmee ik zowaar nog twee vissen vang.
En toen werd het hoog tijd om te verkassen naar Les Hautes Rivières voor de enduro de la Semoy. Ik had in mijn hoofd zitten dat het ongeveer 2 ½ uur rijden was, maar dat bleken er vijf te zijn. In Luxemburg weer gestopt voor goedkope benzine en langs dezelfde tunnel gereden als op de heenweg… Even het lot tarten. Maar de kamper deed het voortreffelijk! Het laatste deel van de route ging over afgelegen bosweggetjes door de Franse Ardennen. Pikdonker en het voelde als het meest verlaten gebied ter wereld. Geen handige plek om met pech te komen staan dus ik durfde m’n groot licht niet aan te zetten uit vrees voor een nieuwe meltdown. Dus de laatste 20 kilometer bijna stapvoets gereden maar zonder problemen het dorp gevonden en uiteindelijk ook de sporthal waar de start van het evenement is. Morgen uiterlijk 12.00 uur de startnummers ophalen dus alle tijd om lekker uit te slapen.
Ik word gewekt door Peter die op de deur staat te bonken. Half elf en tijd om in actie te komen. Het Nederlandse kamp bestaat dit keer uit een man of 10 en we zitten qua startnummers vrij dicht bij elkaar. Omdat we ruim de tijd hebben op de verbindingen zijn we veel met elkaar opgereden. Het gevoel na de laatste wedstrijd is goed en ik heb dan ook in mijn hoofd zitten om te kijken of ik een mooie klassering kan rijden. Met ongeveer 300 deelnemers zou top 100 mogelijk moeten zijn en mss een top 50 uitslag op een special.
De eerste meters van de proef 1 bestaan uit een strook met veel rotsen met op het einde een boom waar je links of rechts langs kunt. De rechterkant is de snelste lijn, maar er ligt een flinke rots met wat schuine wortels ervoor, precies op derailleurhoogte. Bijna iedereen neemt de rechter lijn. Na een flink aantal valpartijen, diverse bijna framebreuken en uiteindelijk twee gasten waarvan eentje zijn complete derailleur aan puin rijdt en de andere die met twee trappers in zijn handen staat, had ik al de keuze gemaakt voor de linker lijn. Dat heeft me misschien twee seconden extra gekost maar het was zeker de beste keuze. Met een 71e tijd nog mijn beste uitslag van die dag gereden. Dus proef 1 ging lekker. Het zijn vrij lange specials van ongeveer 4 á 5 minuten. Lekker technisch maar bijna alles is te fietsen op een paar hele stenige en modderige stroken na. De rest ligt er fantastisch bij. Op de tweede special vol goede moed gestart maar na 500 meter breekt m’n ketting.. Shit, dag klassement. Zo snel mogelijk een nieuw linkje gestoken maar dat heeft me een minuut of vijf gekost. Hoort er ook bij. De proef verder rustig uitgereden en even zitten balen maar wat kun je doen? Niks, dus accepteren en vrolijk weer verder gaan.
De verbindingen zijn vrij pittig en na iedere special moet er ongeveer 250 meter geklommen worden. Voor mij is dat een lekker afstandje en ik beschouw het als training. Ik vind ook het klimmen leuk om te doen, gewoon zitten, draaien en op souplesse naar boven zodat je fris aan de volgende special kunt beginnen. Helaas heeft Marcel na de derde proef af moeten haken vanwege een paar flinke valpartijen maar afgezien daarvan is iedereen heelhuids bij het einde van de vijfde proef aangekomen. Niet zonder problemen want op iedere proef is het een uitdaging om op de fiets te blijven zitten.
De laatste special geeft wat vertraging. Als we aankomen bij de start moeten de eerste mannen nog vertrekken. Dan gaat het ook nog regenen en begint de schemer in te treden omdat het ondertussen al acht uur is geweest. Iedereen heeft honger en de gesprekken gaan dan ook vooral over bier en pasta. De laatste proef is door de regen echt een glijbaan. Bij mij ging het goed en ik had er de grootste lol in. Wel heel tricky maar super tevreden over de eindstreep. Traditioneel krijg je meteen na de finish een koud biertje in je hand gedrukt en als iedereen van team NL is gefinisht en is voorzien van het nodige bier is het op naar de pasta party. Snel wat droge kleren aangetrokken en een heerlijk bord lasagne weggewerkt. De rest zit allemaal in een hotelletje een paar dorpjes verderop. Omdat ik nog wel zin heb in een biertje besluit ik om de Pointer te pakken en erheen te fietsen. Dat blijkt nog een flink stukje fietsen met een serieuze klim aan het einde. Poeh, nu gaat het nog wel maar ik maak me al zorgen over de terugweg. Bij het hotel op het terras een paar biertjes gedronken en wat flauwe moppen van Peter aan moeten horen. Een klein gestapo meisje zorgt ervoor dat we ons niet misdragen en rond een uur of twaalf is het tijd voor de terugtocht. De Pointer blijkt ook een topfiets te zijn want het is voorbij voor ik er erg in heb.
De tweede dag is het wel vroeg opstaan om op tijd te zijn voor het ontbijt. En omdat het gratis is willen we dat natuurlijk niet missen. Daarna nog een bak koffie gezet bij de kamper en mijn spullen bij elkaar verzameld en naar de eerste special vertrokken. Gisteren met 1.2 bar gereden en dat ging prima. Vandaag de bandendruk nog verder laten zakken en 1.1 in de buitenkamer en 4.5 in de binnenkamer blijkt een uitstekende combinatie. Bij de sprongetjes kan ik duidelijk merken dat hij de binnenband raakt, maar de grip is super. Vooral de voorband geeft ontzettend veel vertrouwen. Ook heb ik nieuwe pedalen gekocht naar aanleiding van de ervaringen in La Bresse en dat scheelt ook hopen. De enige aanpassingen die ik nog wil doen zijn andere handvatten. Deze siliconen dingen zijn heerlijk als het droog weer is, maar bij nat weer zijn ze mij te glibberig. En een spatbord (garde boue, voor als ‘iel pleuje’ zoals Tim heeft geleerd) is misschien ook geen overbodige luxe. Verder doet het fietsje het voortreffelijk. Ik moet alleen wat bedenken voor de bevestiging van mijn bidons want ik ben ze allebei verloren deze week. Ik rijd met een heuptasje omdat ik een rugzak te veel in de weg vind zitten en je ziet een hoop gasten rijden met een bidon daaraan bevestigd. Zoiets ga ik denk ik ook maken.
De specials van vandaag zijn fantastisch. Het rijden gaat steeds beter, ik had me voorgenomen om na alle pech van gisteren (twee keer de ketting eraf en m’n padje moeten vervangen) wat minder lomp te rijden. Voor mijn gevoel ben ik vandaag ook wat beter geconcentreerd en heb intussen een vast start ritueel wat daarbij helpt. Vlak voor de start even alles nalopen, vering op de juiste stand, dropper helemaal naar beneden, versnelling op de 18, bandendruk checken en bij het aftellen bij de vier seconden inklikken, balans zoeken en dan vólle bak aanzetten. Voor mijn gevoel win ik daarmee op de eerste meters al de nodige tijd. Ik probeer de voordelen van de hardtail zoveel mogelijk te benutten en met name bij de trapstukken gaat de Ghost als een kogel. De proeven gaan goed. Op sommige stukken wat last van langzamere deelnemers wat soms frustrerend is. De ‘Mad Max’ en de ‘La S’ hadden voor mijn gevoel dan ook beter gekund maar op de laatste proef liep alles super. Flink wat glooiende stroken en twee klimmetjes en daar pak ik mijn voordeel. Op de uitslagen zie ik dat ik een 39e tijd heb gereden op die laatste proef en dat voelt echt goed. Het podium is nog ver weg maar dit voelt voor mij als een overwinning!
http://www.ris-timing.be/~velo//semoy/2016/VTT_live.pdf
De hamburger die volgt is een ander hoogtepunt van dit evenement. Volgens mij staat het hele dorp in de keuken en hij smaakt heerlijk. De mooiste wedstrijd van het jaar? Voor mij voorlopig wel, en zeker ook de lekkerste!