De eerste wedstrijd van 2017 was de enduro in het Belgische Kluisbergen. Ik heb hem vorig jaar ook gereden en wist ongeveer wat ik kon verwachten. Dat was oa: modder, snelle specials, fantastisch eten en super organisatie. Voor de editie van dit jaar kwamen al die beloftes weer uit!
Qua moeilijkheidsgraad is dit niet de zwaarste wedstrijd van het jaar. Eigenlijk zijn sommige specials meer lastige XC afdalingen dan het echte endurowerk. Voor de funfactor maakt dat weinig uit. Het strijdtoneel is voor iedereen gelijk dus smoesjes hebben geen zin en het is gewoon zo hard mogelijk trappen! Omdat de heuvel waarop we rijden niet al te hoog is moet er flink bijgetrapt worden dus dit is een goede test van de conditie. De ondergrond is spekglad wat het nog best lastig maakt.
We zijn dit jaar met een groepje van vijf man en hebben de hele dag met elkaar opgereden, super gezellig. De start is rond half twee en na zeven specials is er een pauze. Tijd genoeg voor een soepje en wat pinda’s om vervolgens de lampen te installeren en om acht uur staan we aan de start voor de eerste proef in het donker. Ik heb mijn lamp bij nader inzien toch verkeerd op mijn helm geplakt waardoor ik mijn hoofd in een hoek van 90 graden omhoog, en 45 graden naar rechts houden om voor me wat te kunnen zien… Al voordat we aankomen bij de start van de special heb ik kramp in m’n nek. Dat moet in Frankrijk anders! Een paar specials gaan echt lekker en dan zitten de tijden rond plek 30/40. Helaas heb ik ook een paar foutjes gemaakt waardoor ik overall op positie 60 terecht kom in de einduitslag. Iets minder goed dan ik had gehoopt, maar dat mag de pret niet drukken. Voor de top 50 moet je geen fouten maken en dat is niet gelukt.